Η οργάνωση και οι λειτουργίες της υγείας και της ασφάλειας εργαζομένων σε διάφορες επιχειρήσεις, επηρεάζονται από θέματα και πρακτικές υγείας και ασφάλειας στο χώρο εργασίας. Στην Ευρώπη, ο κλάδος εργαζομένων σε γραφεία, είναι ο μεγαλύτερος όλων των βιομηχανιών. Αποτελεί περίπου το 8% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος, απασχολεί περίπου το 10% του εθνικού εργατικού δυναμικού και παράγει ετήσιο κύκλο εργασιών μέχρι Ευρώ 250 δισεκατομμύρια (Nyirenda, Chinniah, Agard, 2015).
Για παράδειγμα, από το 2004/2005 ο ρυθμός τραυματισμού ανά 100.000 εργαζόμενους ήταν 3,4 και ο μέσος όρος βιομηχανίας ήταν 0,8 και το 2006/2007 σημειώθηκε αύξηση κατά 28% στους θανάτους που αντιστοιχούσε στο 32% περίπου όλων των αναγνωρίσιμων θανατηφόρων τραυματισμών.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO), κάθε χρόνο 2.340.000 θάνατοι εργαζομένων οφείλονται σε επαγγελματικές ασθένειες και εργατικά ατυχήματα, ενώ σε 160 εκατομμύρια υπολογίζονται οι μη θανατηφόρες επαγγελματικές ασθένειες και σε 270 εκατομμύρια τα εργατικά ατυχήματα. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 28, καταγράφονται 2,5 εκατομμύρια ατυχήματα που προκάλεσαν απουσία τουλάχιστον 4 ημερών από την εργασία και 3.515 θανατηφόρα ατυχήματα σε ετήσια βάση, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της Eurostat (2012).
Η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Υγείας και Ασφάλειας διαπίστωσε ότι μέχρι τον Αύγουστο του 2010 σημειώθηκε μείωση κατά 5% στην παραγωγή το 2009, σε σύγκριση με μείωση 5% για ολόκληρη την οικονομία (Sousa, Almeida N, Dias, 2014).
Για παράδειγμα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Επιτροπή κάθε χώρας στο τομέα αυτό, είναι υποχρεωμένη να βεβαιωθεί ότι υπάρχουν επαρκείς έλεγχοι κινδύνου όσον αφορά την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων. Οι εμπλεκόμενες οργανώσεις έχουν επίσης διάφορες προκλήσεις και ευθύνες όσον αφορά την αντιμετώπιση της υγείας και της ασφάλειας εργαζομένων. Ορισμένες από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι οργανώσεις αυτές περιλαμβάνουν την οργανωτική πολυπλοκότητα, την πίεση του στόχου απόδοσης και την παραγωγή καθώς και τον προϋπολογισμό και τους οικονομικούς περιορισμούς (Sousa, Almeida N, Dias, 2014).
Εντούτοις, υπάρχουν ορισμένα ισχυρά κίνητρα για τις οργανώσεις να προσπαθήσουν να βελτιώσουν τα πρότυπα της. Ασφάλειας και Υγιεινής των εργαζομένων, όπως οικονομικά, νομικά και ηθικά ζητήματα, τα οποία κανονικά καλύπτονται από την άποψη της εταιρικής ευθύνης ή της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης. Η εταιρική ευθύνη μπορεί να οριστεί ως προσέγγιση των οργανισμών για τη διαχείριση των βασικών πτυχών της επιχείρησής τους (οικονομικά) παράλληλα με κοινωνικές και περιβαλλοντικές εκτιμήσεις, προκειμένου να προωθηθούν βιώσιμες και θετικές επιπτώσεις τόσο στις επιχειρήσεις όσο και στην κοινωνία. (Sousa, Almeida N, Dias, 2014),
Η πτυχή της εταιρικής ευθύνης στον χώρο εργασίας, έχει χρησιμοποιηθεί εκτενώς στον 21ο αιώνα, ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες, κυρίως λόγω των αθέμιτων εταιρικών πρακτικών που επηρέασαν ολόκληρη τη λειτουργία των οργανισμών και οδήγησε ακόμη και στις καταρρέουσες πολλές γνωστές επιχειρήσεις (Sousa, Almeida, Dias, 2014). Η εταιρική ευθύνη καλύπτει ένα ευρύ πεδίο ζητημάτων όπως ο αντίκτυπος των δραστηριοτήτων ενός οργανισμού στα ανθρώπινα δικαιώματα, στις χώρες του Τρίτου Κόσμου και γενικότερα στο περιβάλλον.
Ως εκ τούτου, η προάσπιση της υγείας και της ασφάλειας εργαζομένων, διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην εταιρική ευθύνη. Υποστηρίχθηκε νωρίτερα ότι υπάρχουν μερικά σημαντικά κίνητρα που παρακινούν τους οργανισμούς να ενισχύσουν την προάσπιση της υγείας και της ασφάλειας εργαζομένων, εκ των οποίων η μία είναι η ηθική.
Μια αιτιολόγηση για αυτό, είναι το ποσοστό των ατυχημάτων στο χώρο εργασίας όπως προαναφέρθηκε. Τα ατυχήματα στο χώρο εργασίας μπορεί μερικές φορές να οδηγήσουν σε σοβαρούς τραυματισμούς και μπορεί να είναι μοιραία. Τα ατυχήματα μπορεί να είναι σημαντικά, όπως κάταγμα του άκρου ενός ατόμου που μπορεί να οδηγήσει σε μακροχρόνια παραμονή στο νοσοκομείο.
Επίσης, η ασθένεια που σχετίζεται με την εργασία ή η κακή υγεία μπορεί να οδηγήσει σε απουσία ή ακόμη και θάνατο. Τέτοια περιστατικά μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα το κόστος για τον οργανισμό (όπως αμοιβές ασθενών ή αποζημιώσεις), τη βιομηχανία (βιομηχανοποιημένο βιομηχανικό σύστημα και ακόμη ολόκληρη την οικονομία) (για παράδειγμα, το 2009/2010, υπήρχαν περίπου 1,3 εκατομμύρια (Nyirenda, Chinniah, Agard, 2015).
Η διαχείριση της υγείας και της ασφάλειας εργαζομένων σε διάφορες επιχειρήσεις, είναι ένα πρόβλημα το οποίο σχετίζεται με όλες τις εταιρείες που ανήκουν σε διάφορες βιομηχανίες, από παραδοσιακές έως εμπορικές βιομηχανίες και βιομηχανίες πληροφορικής (IT), τις Εθνικές Υπηρεσίες Υγείας (ΕΥΥ), τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, τα ταξίδια και τον ελεύθερο χρόνο κλπ. Η υγεία και η ασφάλεια είναι ιδιαίτερα σημαντικές και κρίσιμες για τον κατασκευαστικό κλάδο (Hola, Szóstak, 2014).
