Όσον αφορά την ισχύουσα ελληνική νομοθεσία για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία, ο νόμος 3850/2010, επικυρώνει τον κώδικα νόμων για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία και καθορίζει τις γενικές αρχές προστασία των εργαζομένων, σύμφωνα με τις οδηγίες της Ε.Ε. και τις διεθνείς συμβάσεις εργασίας της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας,
Ο νόμος 3850/2010, ορίζει τις βασικές διατάξεις για την οργάνωση της υγείας και της ασφάλειας στην εργασία, προσδιορίζοντας τους βασικούς παράγοντες υγείας και ασφάλειας, δηλαδή τον εργοδότη, τον μηχανικό ασφάλειας, τον ιατρό εργασίας και τις επιτροπές υγείας και ασφάλειας. Καθορίζει επίσης τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες των εργοδοτών (δηλαδή εκτίμηση κινδύνου, εγκατάσταση υπηρεσιών προστασίας και πρόληψης) και των εργαζομένων (δηλαδή την συμμόρφωση με τις σχετικές διατάξεις, κατάλληλη χρήση μηχανημάτων και εξοπλισμού). Υπάρχουν επίσης πολλά νομοθετήματα, σύμφωνα με τις Οδηγίες της ΕΕ, σχετικά με επικίνδυνους (φυσικούς, χημικούς και βιολογικούς) παράγοντες, τη χρήση εξοπλισμού εργασίας, την προστασία συγκεκριμένων κατηγοριών εργαζομένων κ.λ.π.
Σύμφωνα με τα παραπάνω λοιπόν, στην Ελλάδα, οι κύριοι εργατικοί κανονισμοί προβλέπονται από τον Αστικό Κώδικα στο Άρθρο 662. Αντίστοιχα, σύμφωνα με το παρόν άρθρο, ο εργοδότης είναι υποχρεωμένος να ρυθμίζει τα θέματα που σχετίζονται με την εργασία και την τοποθεσία του, καθώς και θέματα που σχετίζονται με τη στέγαση, τις εγκαταστάσεις και τα μηχανήματα ή εργαλεία, με τρόπο που να προστατεύει τη ζωή και την υγεία του εργαζομένου. Μια σειρά από νόμους και οδηγίες της Ε.Κ., οδήγησαν στην έκδοση του νόμου 3850/2010, ο οποίος είναι ο εφαρμοστέος νόμος για την υγεία και την ασφάλεια του εργαζομένου στον χώρο εργασίας στην Ελλάδα.
Ο Ισχύοντας νόμος προβλέπει μια σειρά υποχρεώσεων εργοδοτών και εργαζομένων για την προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων σε όλες τις πτυχές της εργασίας τους. Πρόσθετες πηγές βρίσκονται στις Εθνικές Γενικές Συλλογικές Συμφωνίες καθώς και στη νομολογία του Άρειου Πάγου, του Ανώτατου Δικαστηρίου της Ελλάδας. Εγκύκλιοι από το Ινστιτούτο Κοινωνικών Ασφαλίσεων (IKA – Σημερινό ΕΟΠΥΥ) καθώς και το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας, παρέχουν κανονισμούς για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων για ακραίες συνθήκες εργασίας. Όσον αφορά τη νομολογία, δηλαδή προηγούμενες αποφάσεις των δικαστηρίων, αυτό δεν θεωρείται ως πηγή δικαίου στην Ελλάδα (με εξαίρεση τη νομολογία του Άρειου Πάγου). Αυτό σημαίνει ότι οι αποφάσεις των δικαστηρίων δεν είναι δεσμευτικές για την απόφαση παρόμοιων δικαστικών υποθέσεων.
Όλα τα θέματα που αφορούν την επαγγελματική ασφάλεια και υγεία σε εθνικό επίπεδο υπάγονται στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας. Συνοπτικά, το άρθρο 662 του Ελληνικού Αστικού Κώδικα ορίζει μια γενική αρχή που υποχρεώνει τους εργοδότες να ρυθμίζουν θέματα που σχετίζονται με την εργασία, έτσι ώστε να προστατεύεται η ζωή και η υγεία των εργαζομένων
Ως εργοδότης ορίζεται ως οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που συνδέεται με εργασιακή σχέση με έναν εργαζόμενο και το οποίο είναι υπεύθυνο για μια εταιρεία ή επιχείρηση.
